Leven in een commune in de jaren '80 - Puck van der Land kijkt terug op een emotionele periode in haar leven


Recent verscheen van Puck van der Land haar boek 'De commune van Rotterdam', waarin ze - soms gedetailleerd - verslag doet van binnenuit in een op communistische leest geschoeide commune in de jaren '80 - als uitloper van het communeleven zoals dit in de idealistische jaren '60 vorm kreeg.


Er vanuit gaande dat leven in een collectief een voorbeeldfunctie kon vervullen voor hoe de maatschappij in de toekomst moest worden ingericht - volgens een soort zelfregulerende samenleef-vorm waarbij het beste in de mens(heid) naar boven zou worden gehaald - groeiden en bloeiden in de jaren '70 en '80 talloze bekende en minder bekende communes. De Kommunistiese Eenheidsbeweging Nederland beleefde in de jaren '70 en '80 een hoogtepunt. Dat leven in een commune onder de vlag van de KEN bij sommigen diepe wonden heeft geslagen, beschrijft Puck van der Land in haar boek:

'Het begint steeds meer tot me door te dringen hoe het in onze commune helemaal scheef zit: we zijn onderling met elkaar verbonden, in de woongroepen, in het Eethuis en tijdens vergaderingen, maar er is nauwelijks sprake van elkaar positief bevestigen. Wanneer krijg je ooit een compliment of zegt iemand dat je er heel goed uitziet. Wat steeds speelt, is de ontkenning van de eigen identiteit.'



Het systeem in de commune is repressief. Eén heeft de onomstotelijke leidersrol, er heerst een klikcultuur en mondigheid wordt bestraft. Een onthullend portret...Voor het komende najaarsnummer september/oktober. (MdB)

->->->documentaire van Andere Tijden uit 2001 over de KEN