Vijf jaar Bühne vieren en een vooruitblik

Het kan aan bijna geen fan of volger van Bühne zijn ontgaan: in de OBA aan het Roelof Hartplein vond de lancering plaats van het elfde nummer. Extra feestelijk waren de flyers, posters en speciale boekenleggers vanwege het vijfjarig bestaan: in het najaar van 2014 verscheen het eerste nummer.

Een goede huisvrouw kijkt vooruit, zo ook de redactie van Bühne. Voor degenen die juist publiceerden smaakt het altijd weer naar meer...maar ook blijft er ruimte voor nieuwe namen en nieuw talent. Daarnaast kondigen vertrouwde auteurs zich soms aan met iets verrassends. Bühne zet met andere woorden pennen in beweging!

Wie zich al aankondigden voor het twaalfde nummer, voorjaar 2020 zijn Reindert Brongers met een essay over Hermine de Graaf, Jan Roosen, die zich buigt over de schrijver Belcampo en een  café Belcampo in Amsterdam West, Noud Bles heeft volgend jaar een jubileum te vieren - hij komt weer met een verhaal - Ilona Verhoeven zegde een bijdrage toe, en Marlène Hommes leverde al iets in - een vertrouwde naam inmiddels in Bühne. Eerder genoemd werd de polemiek in het voorjaarsnummer rond Bach. Wim Baars contra Celeste Lupus. Van Wim Baars verscheen recent een nieuwe Bach studie. Celeste Lupus schreef eerder een stuk over zin en onzin van interpretaties rond Bach. Ze zitten duidelijk niet op dezelfde lijn. Baars schreef een stuk gericht aan Lupus, die daar een reactie op geeft. Robbert Jan Swiers kondigde zich aan - een verhalenverteller pur sang - en er komen gedichten van Bére Miessen. Een aankondiging komt van Jos Buurlage, die een stuk heeft toegezegd over het literaire interview rond 1900. Hoe bijzonder is het dat Bühne nog steeds op papier verschijnt - en vele weten de weg naar het tijdschrift te vinden!

Hermine de Graaf, (1951-2013), behoorde begin jaren '80 tot de nieuwe generatie veelbelovende vrouwelijke auteurs. Voor Een kaart niet het gebied uit 1984 ontving zij de Geert Jan Lubberhuizenprijs en voor Aanklacht tegen onbekend uit 1987 de Bordewijkprijs. Het is niet overdreven om te stellen dat een generatie met haar boeken opgroeide. En toch is zij langzaam maar zeker na ongeveer 2002 in de vergetelheid geraakt. Reindert Brongers buigt zich in een essay over leven en werk van Hermine de Graaf en probeert belangrijke vragen hierover te beantwoorden. Een essay om naar uit te zien!

Ilona Verhoeven - neerlandica en kunsthistorica die onder meer in Wenen studeerde - heeft een heel eigen kijk op haar omgeving en dit dusdanig dat lezers en vooral kijkers daar graag deelgenoot van worden gemaakt. Ze publiceerde al een aantal bundels. In Bühne weer een bijdrage.

Pas  verschenen: nieuw boek van Noud Bles