Zachtmoedige poëzie als penseelstreken door Maarten Barok
Maarten Barok, (Dordrecht, 1928), wordt dit jaar negentig en heeft een rijk gevuld leven achter zich, zowel in Nederland als in voormalig Ned. Indië. Schrijven en gedichten maken heeft hij gedurende zijn hele leven gedaan. Daarnaast heeft hij niet alleen samen met andere dichters zo'n 14 poëziebloemlezingen samengesteld, ook trad hij in vroeger jaren regelmatig op met eigen werk.
Wie kennis neemt van de gedichten van Barok, valt meteen op hoezeer ze fijngevoelig zijn, teer bijna, waarbij kort maar krachtig een beeld wordt opgeroepen, niet zelden van voorbije tijden. Terecht publiceert Bühne dan ook in het komende nummer een aantal van zijn gedichten, die in 2017 verschenen in de bundel Er is een droom in mij:
Er is een droom in mij,
al zo lang.
Die overspant mijn leven,
zonder door te dringen.
Tóch eens ontsprongen,
dát moment
houd ik vast.
Een droom vol licht,
dartel en blij.
Een geest vol ingehouden
kracht. Uitstijgend,
een concert
voor het leven,
voorbij de dood.
Een grote droom is het,
als een regenboog
over mijn leven.
Stil nu, laat mij
die droom bewaren.
Het is geen bedrog,
maar werkelijkheid.
Het is een lied van belofte, van licht ook en van een soort heelheid in het leven. Dat Maarten Barok ons nog meer wil laten delen in zijn beelden bewijst zijn onlangs verschenen verhalenbundel. Een mens is nooit te oud om door te geven....(MdB)
