Noud Bles en het spel met intertekstualiteit: mijn vriend Jurriaan


Zaterdag jongsleden 14 oktober werd de nieuwe roman van Noud Bles gepresenteerd: De verborgen hand. In het komende Bühne nummer geeft hij een voorproef, voor degenen die nog aarzelen het boek aan te schaffen. Het gekozen fragment voorspelt in ieder geval een knap staaltje intertekstualiteit, doordat de basis, het frame, wordt gevormd door een bestaande toneeltekst van Sam Shepard: The unseen hand uit 1972. De Amerikaanse toneelschrijver Shepard, geboren in 1943, overleed in juli van dit jaar. (bron: Wikipedia). Noud Bles moet dus gewerkt hebben aan dit verhaal kort voor - en/of na het overlijden van Shepard, wederom een 'verborgen' verwijzing...

In Mijn vriend Jurriaan wordt een Peter, de verteller van het relaas, een trouwe vazal van de acteur Jurriaan, die hem vraagt, ja bijna smeekt, de toneeltekst The unseen hand van Shepard voor hem op te sporen. Als dit lukt - er wordt onderhandeld over een vertaling - is er in de tussentijd een doodvonnis over Jurriaan geveld: hij heeft niet lang meer te leven. Tegen de klok in wordt er gewerkt aan een opvoering...

Een verhaal met een knappe spanningsopbouw, net als een ander verhaal van Noud Bles in Bühne: Het vierenzestigste veld, een titel die verwijst naar het schaakspel. De vergelijking tussen schaken en schrijven wordt van tijd tot tijd gemaakt: van Stefan Zweig werd zijn Schaaknovelle bekend, en dit jaar verscheen van Thomas Rosenboom Aanvallend spel, over het schrijven van een roman. Een herdruk uit 2002. Verrassend wat iedere auteur rond dit thema maakt. (MdB)



Noud Bles