Sharmeen Boedhoe: over geborgenheid binnen de naakte kilheid van het bestaan
Bühne geeft ook ruimte aan auteurs die wat minder in de spotlights staan, soms eenvoudigweg doordat hun aanwezigheid niet altijd zo nadrukkelijk is. Sharmeen Boedhoe is zo'n auteur. In het derde nummer van Bühne werd haar gedicht De Stad opgenomen, waarmee ze doorbrak bij een breder publiek:
De Stad
Ik loop door de straten van mijn stad
het is nog vroeg
de straatlichten zwijgen
ik waan me alleen...
Zonder te kijken
zie ik groeven in de stoep
verkeerslichten springen
van rood naar groen.
Dichtte Sharmeen in de eerste twee strofen. Er klinkt verlatenheid door in dit gedicht, onwillekeurig denk je aan de nacht en aan alleen over straat lopen. Er is echter een lichtpuntje en dat is de stad zélf waar je van kan houden:
Ondanks deze dagen
gevuld met grijs
grauwheid en beton
hou ik van jou
Den Haag
als zon achter de wolken.
In het komende nummer van Bühne komt Sharmeen met een kort verhaal dat de titel heeft Dansen met de dood. Maar terwijl ook hierin sprake is van een existentieel eenzame sfeer, eindigt het met optimisme over het leven.
