De Nederlandstalige Parnassus: voorspelbaar of prikkelend?



Literatuurpausen van weleer: Menno ter Braak, Simon Vestdijk en Edgar du Perron (foto: DBNL)

In het recente nummer van Bühne vraagt Bart Haers zich in een prikkelend essay af of, en in hoeverre, het zogenoemde vulgair-Marxisme, waarmee hij doelt op de politiek correcte flank ter linkerzijde van het politieke speelveld, niet in hoge mate invloed uitoefent op smaak en voorkeuren van de literaire elite. Waarmee gedoeld wordt op degenen die meedraaien in de wereld van het recenseren en in het literaire prijzencircus.



Het is een vraag die van tijd tot tijd de kop opsteekt: ofwel binnen een filosofisch debat, waarbij filosofen als Pierre Bourdieu van stal worden gehaald - met achterliggend de stelling dat smaakvoorkeuren sociaal  voorspelbaar zijn - ofwel via meer alledaagse kanalen. In dat geval draait het meestal om de vraag of een bepaald milieu van smaakmakers niet aan vernieuwing toe is.

Wat de uitkomst ook is: dergelijke discussies zijn prikkelend omdat de literatuur en vooral de smaak van het lezerspubliek altijd in beweging zijn. Meer hierover dus in het derde nummer van Bühne.

Bart Haers uit het zuiden houdt van dergelijke hersenkrakers. Wekelijks laat hij in zijn stukken zijn licht schijnen over historische en actuele zaken op zijn blog met de passende titel "kwestie van verwondering":