Dorian d' Oliveira over de Duitse expressionistische film



Een boeiend essay komt in het komende najaarsnummer van Dorian  d'Oliveira (pseudoniem), cultuurfilosoof, auteur van het recent verschenen Nachtengeltjes en driehoekjes en voormalig journalist. Goed ingevoerd in filmgeschiedenis schetst hij een panorama van de groei en invloed van de Duitse expressionistische film in de jaren '20 met beroemd geworden films als Das Cabinet des Dr. Caligari van Friedrich Wilhelm Murnau, Faust en Nosferatu. Een bijna vergeten naam is Thea von Harbou, (1888-1954), aan wie 'd Oliveira zijn stuk als het ware opdraagt en terecht, lezen we, want ze was in die jaren een gevierd schijfster en scenariste die samen met haar tweede echtgenoot Fritz Lang de klassieker Metropolis maakte. Een film die eigenlijk iedereen gezien moet hebben.

Von Harbou kon met haar verhalen een groot publiek in beroering brengen en in haar topjaren, jaren '20 tot ongeveer eind jaren '30, schreef ze vele romans en evenzovele scenario's. Ze lijkt in haar vak een vrouwenrol vervuld te hebben die typisch was voor haar tijd: dienstbaar. Fritz Lang maakte bijvoorbeeld naam, zij raakte in de vergetelheid. Een lezenswaardig stuk over pareltjes in de geschiedenis, waar Bühne ook voor bedoeld is! (MdB)

Roman uit 1913 van Thea von Harbou