Jan de Rooy in de Special Bühne - in goed gezelschap

Jan de Rooy

Een schrijver waar men goed op moet letten is Jan de Rooy. In de Bühne special van maart is hij vertegenwoordigd met twee korte verhalen, Oude Zielen, Rotte vis en Kaviaar, een modern sprookje. Het zijn korte, uiterst zorgvuldig gecomponeerde verhalen, die met gemak lijken te zijn geschreven, maar schijn bedriegt meestal. Hier is een auteur aan het woord die vermoedelijk wikt en weegt en zuinig is met werk dat hij de wereld instuurt. Tegelijkertijd laat hij zich lezen als een meester van de sfeerschets. In Oude Zielen, Rotte Vis gaat het bijvoorbeeld om een orthodox christelijk milieu:

Traag ondersteunt het orgel het mannenkoor waarin tot voor kort zijn vader zong. Hij buigt het hoofd als het psalm wordt ingezet: Ik lag gekneld in banden van den dood. Hij rilt bij de aanraking van een verweerde hand waarmee de collectezak wordt doorgegeven. 

De toon is gezet. Vreugde moet in dit verhaal van piepkleine lichtstreepjes komen door een loodzwaar gordijn. In Kaviaar, een modern sprookje leidt een fantasie van de verteller op het Turkse eiland Marmara over een gehandicapt meisje dat hij vanaf een terras observeert, tot een kleurrijk, maar uiterst geserreerd beschreven verhaal over een metamorfose tot zeemeermin.

Het was een droevig gezicht een knap meisje met blonde lokken uit een rolstoel getild te zien worden. Ze had geen benen. De pensionhouder trok haar aan haar armen over het strand de zee in. Tot ver klonk haar klaterende lach.

Alsof de verteller vanaf het terras zijn ogen dichtknijpt en wegdroomt op het geluid van haar lach, om er een eigen verhaal van te maken. Recent verscheen van Jan de Rooy de verhalenbundel Arme tak. Een schrijver voor fijnproevers. (MdB)