Een Selfie: zien of gezien worden, thats the question


Wikipedia meldt over het Selfie dat het digitale zelfportret omstreeks 2002 een grote vlucht begon te nemen. Sindsdien zijn er nog maar weinigen die ofwel in intieme kring, ofwel via social media, niet een keer een Selfie hebben uitgeprobeerd. Sommigen gaan zelfs op pad met de zogenoemde 'Selfiestick', die later weer is gekomen. Een dag geen Selfie, is een dag niet geleefd...

Heleen van Royen baarde in 2014 opzien doordat er in het letterkundig museum een hele tentoonstelling was gewijd aan haar Selfies: het Selfie als kunstvorm, kon en mocht dat wel? Ze kreeg soms spreekwoordelijke bagger over zich heen. Er zat in de tentoonstelling zelfs een foto van haar vagina, waar een tampon uit tevoorschijn werd gehaald: "de tamponfoto".


Is een Selfie kunst, kan een Selfie kunst worden, of gaat het om een exhibitionistische uitwas? Het gaat in ieder geval om het onderscheid tussen hoe een ander je ziet en hoe je jezelf wil vastleggen.


In Bühne zit de vaste rubriek 'Selfie' en hier is tot nu toe zeer creatief mee omgesprongen: Nora de Ruyter liet zich in 'puberaal volwassen' leiden door een snapshot van haarzelf op een roetsjbaan... Trudy Kunz memoreerde bij haar Selfie andere, eerdere levens en de voorwerpen die haar omringen uit diverse levens, Margreet den Buurman maakte een Selfie met als thema spiegeling en tijd - het Selfie als een gestolde momentopname - en voor Ingrid Rensen was haar Selfie aanleiding voor overpeinzingen omtrent tijdelijkheid en vergankelijkheid binnen een persoonlijk verdriet.

Het is duidelijk: het Selfie is niet meer uit onze cultuur weg te denken en het is steeds opnieuw spannend wat iemand ervan maakt!


Nora de Ruyter op de roetsjbaan...



Trudy Kunz met heimwee als thema voor haar Selfie


Ingrid Rensen: het Selfie als een egodocument



Margreet den Buurman: over het Selfie als momentopname in de tijd