Hans van Willigenburg over de strijd om aandacht van het lezerspubliek: het boekenpaleis

Is er nog iets te ontdekken in de op vele vierkante meters uitgestrekte boekenpaleizen die in sommige gevallen - Scheltema aan het Amsterdamse Rokin en Donner in Rotterdam - ook nog beschikken over met roltrappen te bereiken etages en een inpandige lunchroom? Een regelmatige bezoeker weet dat een top tien tafel "best verkocht" meteen bij binnenkomst in het oog springt. Daarna stuit de bezoeker doorgaans op een uniforme stapel "aanbevolen door"... een of ander literair programma of uit een lijstje van een veelgelezen krant.

Die enorme stapels perfecte en semiperfecte boeken deden mijn honger naar bijzondere verhalen en fraaie zinnen binnen enkele ogenblikken opnieuw verdampen. Walging, voelde ik. Duizelingwekkende walging. In dit paleis werd, naar mijn smaak, in één oogopslag duidelijk gemaakt dat ook hier, waar ik stilletjes hoopte door schrijvers te worden meegevoerd of tot deemoed gedwongen, alles toch vooral was ingericht om mijn luiheid te faciliteren

Aldus Hans van Willigenburg in een hilarisch verhaal over de matheid die hem overvalt in dergelijke boekenpaleizen. Een broodje in de lunchroom is metafoor voor het soort boeken waartoe de koper moet worden verleid - altijd met een blaadje sla, wat taugé, een tomaatje.

Ik hoefde mijn arm maar een decimeter uit te steken of ik had al een dikke pil te pakken die, volgens de sticker op de voorkant, 'waanzinnig geestig' was, als mede 'super intelligent' en ook nog eens 'hyper actueel'. Even bekroop mij de neiging de hele stapel van deze overdadig aangeprezen pil met een vinnige karatebeweging neer te maaien.

Hans van Willigenburg

Het verhaal voor het komende voorjaarsnummer is een aanklacht tegen de uniformiteit in boekhandels en het weinige avontuurlijke waartoe ze uitnodigen. Zo wordt de lezer niets aangeraden of ontraden...maar deelgenoot gemaakt van een terugkerende kwelling. Van Willigenburg - van huis uit literatuurwetenschapper met als specialisme Russische literatuur in de periode van het interbellum - is een veellezer, journalist, schrijver en uitgever voor uitgeverij Douane.  Hij werkte in het onderwijs en ook regelmatig in opdracht voor bedrijven en instellingen. Als journalist was hij o.m. verbonden aan De Groene Amsterdammer, Nieuwe Revue en HP De Tijd.  Veel van zijn stukken worden gekenmerkt door een zeker pragmatisme, daarbij een hang naar het vastleggen van de tijdgeest met een - soms verholen -  romantische inborst. Een kameleontische staat van zijn als overlevingsmechanisme is in het werk van Van Willigenburg een terugkerend thema.(MdB)

Recent verscheen van Hans van Willigenburg de nieuwe dichtbundel in een bijzondere uitvoering Vol overtuiging halfslachtig

Op het literaire weblog Tzum verscheen een mooie recensie van Jan de Jong

->-->->naar de recensie op Tzum