Er was eens..... de charme van de oude vertelvorm

Castor en Pollux


'In Perzië was eens een oude sjah, Balthasar genaamd. Hij had twee zonen. Tot zijn grote verdriet was zijn vrouw bij hun geboorte gestorven. Kort na deze ramp had een oude vrouw hem een voorspelling gedaan. Tenzij hij één zoon liet doden zou er oorlog komen met een machtig buurland. Dat was haar in een droom verteld. De sjah gaf bevel deze heks te verbranden'.

Zo begint Hein Heijnen, (pseudoniem), zijn drieluik korte verhalen in Bühne 5. Tweeling, een oosters sprookje baseerde hij op een verhaal uit de Griekse mythologie. De tweeling Castor en Pollux zijn zonen van Zeus - de één is echter sterfelijk, de ander niet. Castor en Pollux zijn de onafscheidelijke (half)goden die later Rome zullen beschermen...

De Castor en Pollux in het sprookje van Hein Heijnen dingen naar de hand van dezelfde vrouw uit een naburig koninkrijk. Ze moeten om haar schaken - maar doordat ze allebei door de vrouw van hun begeerte worden geholpen, eindigt de wedstrijd in een remise. Dan mag zij het zeggen.

De oude sprookjes, de Griekse mythologie: ze bevatten verborgen wijsheden van alle tijden. In het geval van Castor en Pollux: heldendom is onlosmakelijk verbonden met afscheid en verdriet doordat de mens sterfelijk is - leven en dood zijn onlosmakelijk met elkaar verbonden.

Merik van der Torren begeleidde ook dit verhaal van Heijnen met een gedicht: Serenade op vakantie

Hein Heijnen heeft wel iets met schaken...




De tempel van Castor en Pollux in Rome