Stille sporen van Marlène Hommes

Marlène Hommes, (Maastricht, 1941), is zo'n vrouwelijke auteur die stil maar gestaag een oeuvre heeft opgebouwd. Ze schrijft gedichten, korte verhalen en romans. Uit sommige titels blijkt een terugkerend thema, dit binnen een beschouwelijke, filosofische kijk op de mens in, en met de natuur. In Cirkels in het zand, Sporen in het krijt, De bestemde tijd en Het einde van de tijd zien we dat de gedachten van Hommes dwalen langs de tijd, en wat een mensenleven daarin of daarmee vermag.
Haar gedichten en verhalen zijn hier stille getuigen van, zoals in het gedicht Sporen in het krijt:


'Over de schaarse bossen
van het heuvelland daalt
een schaduw neer,
bronsgroen eikenhout
is weggeslagen in de tijd.

Geen nachtegaal
zingt nog een lied,
waar zwarte kraaien
hen verdrijven
en mensen roofbouw plegen.' (...)

Lees het hele gedicht in Bühne 3, waarin Marlène Hommes ook met een kort verhaal komt.