Hans Dütting: Liefde en niets anders (voorpublicatie)






'Jong? Mooi. Hij wist het niet. Ze had een lange blauwe zijden jurk aan waarin de vormen van haar slanke lichaam goed uitkwamen. Aan haar ringvingers droeg ze een zilveren gladde ring. Haar lange blonde krullen vielen tot op haar blote schouders. De grote blauwe ogen stonden wijd open. Marco keek bij een vrouw altijd eerst naar haar ogen en handen.
Ze moet een jaar of veertig zijn, dacht hij.
   Marco kwam tijdens een vrije zaterdagmiddag voor het eerst in dit Engelse antiquariaat. (...) De vrouw zat in een rode fauteuil, haar ellenbogen op haar knieën, haar hoofd steunend op de handen. Buiten haar bevond zich niemand in de boekhandel. Ze groette hem beleefd. Ze straalde iets droevigs uit, vond hij, en het leek of zij loom was. (...) Hij maakte zich geen illusies, toch voelde hij zich enorm aangetrokken door deze vrouw.... Hij was vijfenvijftig... zo'n mooie jonge vrouw zag natuurlijk niets in hem, dacht hij.'

Zo begint Liefde en niets anders van Hans Dütting voor het komende nummer van Bühne. Stond in het vorige verhaal Een verzonnen verleden de vrouw Queenie centraal, die de hoofdpersoon opzweepte tot wilde fantasieën, in Liefde en niets anders is het Bijou Jaurés die Marco in de ban houdt. Maar net als Queenie heeft ze onvermoede kanten. Vrouwelijke personages lijken bij Dütting op te treden als 'teaser': ze dagen uit, zijn wild aantrekkelijk, hebben een mysterieus verleden en dan verdwijnen ze weer...