Bokkenvlees - Henk Weltevreden

                                        Bokkenvlees 

                                                             Henk Weltevreden

 

 

In den beginne schiep Lenin het heil en de staat. De staat nu was woest en ledig en de geest van Marx zweefde over de Zwarte Zee. En Stalin zag dat het goed was en maakte de scheiding tussen Georgië en Armenië ongedaan.

 

Ze staan op het station van Tbilisi. Lange Nina met bloemenschort en Sweta Vashakidze Tsbukashvili, een mondvol voor zo’n klein vrouwtje. Ze verkopen vlees, voor op reis.

   ‘You go to Bakoe.You buy meat?’ Ik heb geentrek. Er drupt bloed uit Sweta’s plastic tas, vers bokkenvlees. Sainsbury’s Everyones Favourite Ingredients. Hoe komt dat plastic in godsnaam hier? Er loopt immers geen toerist op straat. Doet Londen zaken met Shevernadze?

     ‘Fresh meat,’ zegt Sweta.

‘No, no,’ mompel ik. Het is niet bepaald een tas die ik mee wil nemen op reis in dit door Josef Stalin verlaten oord. In Georgië is alles gedeukt en afgebladderd. Overvolle trolleybussen in Tbilisi kruipen door lege straten en sputterende oldtimers slingeren met hun uitlaatpijp over de gaten in de weg, als een blikje rammelend aan een touw onder de bumper. De geluiden van een bruidswagen in een land dat zojuist afscheid heeft genomen van het moederland, maar nog niet heeft besloten waarheen de huwelijksreis zal gaan. Hier is de grens tussen God en Allah nog scherp. 

   

Sweta pakt me bij de armen houdt haar tas open. Bokkennieren en lever. Ze glimmen in Sainsbury’s. Niet mijn favoriete kleur. Bruinrode nieren plakken onwennig aan het plastic.

Sweta wil me overtuigen. Hier, vers geslacht, vanochtend, goed voor je. Ze prik in mijn buik. Nina lacht. Dan trekt Sweta mijn T-shirt omhoog en duwt haar vinger in mijn zij, alsof daar mijn lever zit, levend en wel.

   ‘Good, you buy. Fresh. Meat good for you.’ Ze maakt een drink beweging voor haar mond.

‘Spirt… you like?’ Haar ogen glinsteren. ‘I like fresh spirt, ’ grinnikt ze. Georgië verzuipt in de wodka. Ook de vrouwen nippen vrolijk mee. Het begint al halverwege de ochtend, het Russische duivelsvocht verdoezelt armoede. 

Er is hier geen werk, weinig toekomst, lege winkels vol drank, op iedere hoek van de straat een apotheka en zakken met bokkenlevers, tot op het station, vers geslacht, voor iedereen een flinke plak favoriete ingrediënten. Georgië heeft verloren. Aan het einde schiep het GOS opnieuw Georgië en Armenië. De bevolking nu was woest en ledig en de geest van Stalin zweefde voorbij de Kaspische Zee. En Shevernadze zag dat het goed was en hij maakte een scheiding tussen een ideaal en de werkelijkheid.

 

 

© Henk Weltevreden (2021)