Gerrit Sangers: voor wie even niet heeft opgelet

Wie Bühne al langer volgt zal opmerken dat er relatief veel goede poëziebijdragen zijn - poëzie is niet weg te denken uit het literaire landschap, sterker nog: er wordt veel gedicht. Gerrit Sangers springt er niet alleen uit door zijn gedichten en verhalen, hij is ook een begenadigde titel-ontwerper: onlangs verscheen van hem de roman De morgendans. Eerdere titels van hem zijn Michelle Welt en Een glans van paranoia. 

Sangers, die in de jaren '80 een plaats in De gids wist te veroveren, publiceerde in het eerste nummer van Bühne twee gedichten uit de bundel Helen Draegkragt met de volgende bijna zang:

'in mijn geest
ben ik overal geweest
maar niemand kan mij 
zeggen waar
niemand kent mij nog
ontmaagd in emoties
dood betekent niets...

verlangen is alleen
verlangen
naar het einde
en heviger aanstormend 
dan ooit
houdt het koude water
mij voor
dat ik het verlangen ben
in alle golven
zingt de zee
dwingt de zee
dringt de zee aan'

Het is een litanie die niet zozeer de dood aankondigt, maar de dood moet bezweren: als een alomtegenwoordige aanwezigheid.

Sangers is een auteur die stilaan en onopgemerkt aan een oeuvre werkt voor fijnproevers. Als je niet oplet, is hij zó weer uit beeld.

Gerrit Sangers

Sangers dus voor wie even niet heeft opgelet. (MdB)