Jazzgedichten door Reinold Widemann: een oude liefde
De band 'Some People' in 1995 waar Reinold Widemann in speelde: buitenste links
Geïnspireerd door het essay (in aankondiging) van Alfred Krans over het standaardwerk Vom Klang der Bilder liet Reinold Widemann weten dat hij zich in vroeger tijden ook wel door muziek liet inspireren voor het schrijven van gedichten. Taal en muziek werken immers op elkaar in. Daarop zond hij enkele jazzgedichten.
Widemann, die regelmatig in Bühne zijn korte verhalen publiceert - ook weer in komend najaarsnummer - laat zich hier eens van een andere kant zien. Bij navraag liet hij het volgende aan de redactie weten:
Ja, ik speelde trompet en bugel. Daarmee heb ik 30 jaar lang opgetreden in diverse bands. Ik was wat je noemt een echte 'schnabbelaar'. In 1965, (oei, wat lang geleden), werden we met een dixielandorkest tweede op het destijds befaamde Loosdrecht Jazzconcours en in 1970 behaalden we met een moderne band (funkstijl) daar de eerste plaats. Een paar tv en radio optredens volgden, (ook een keer bij Sonja Barend) en die band (Some People genaamd) was ook de allereerste band die in jazzclub De Tor in Enschede speelde, een jazzclub die nog steeds bestaat en waar veel prominente jazzmusici optreden.
Mooie herinneringen waar in ieder geval ook gedichten van zijn overgebleven zoals het gedicht 'A Love Supreme', naar een album/titel van een nummer van John Coltrane:
A Love Supreme
Onder een deken van Belgische nevels
bewoog onstuimig Power
O, Comblain, verloren festival!
Coltrane, Tyner, Jones en Garrison
vier zuilen in de mist
De jaren zestig:
vervagend schouwspel.
Slechts muziek in pure vorm:
Jazz in de Ardennen
Voor het najaarsnummer! (MdB)
Coltrane (1926-1967) overleed jong...
Bij een Bühne presentatie in de OBA Roelof Hartplein. Reinold Widemann met partner Aafke Kelly midden vooraan.
