Emy van Gorkom over dichten om een brug te slaan - het onzegbare gezegd

Wooded Bridge in The Port between Sunrise - Anekoho - bron: adobe licentie/foto auteur

Een belangrijke motor voor schrijven - voor willen schrijven ook - is het moeilijke van het vangen van de juiste woorden in taal. Het is een filosofische propositie die met name werd uitgewerkt door de postmodernisten Foucault, Lacan en Derrida onder meer door het begrip 'deconstructie'. Woorden vallen nooit volledig samen met ons 'ik' en ieder woord staat in relatie tot andere woorden. Dit roept de vraag op wat 'waarheid' is. Vele dichters gebruiken het thema van onvermogen om als het ware het moment in taal te vangen in hun werk: ze thematiseren taal als zodanig of laten zien dat wat vraagt om gezegd te worden, niet anders kan dan op papier. Emy van Gorkom, die naast haar werk als redacteur en studie informatiekunde duidelijk ook een filosofische, creatieve kant heeft - ze studeerde enige tijd in Amerika Creative and Performing Arts en schreef voor de Boeddhistische omroep - lijkt zich voor dit thema te interesseren. Het is duidelijk aanwezig in het gedicht 'Dat ben jij' dat recent in het voorjaarsnummer werd gepubliceerd, en keert terug in 'Even wij', bedoeld voor een komend nummer:

....Het is mijn onvermogen om te 

spreken

als je mij ook al ziet

Dezelfde tijd

dezelfde plaats

Ik ben er wel

maar toch ook niet

Hier kan het wel

Want hier ben ik

en daar ben jij

Aldus enkele strofen. We kunnen het ook omdraaien en stellen dat zich in het werk van Emy van Gorkom een themathiek begint af te tekenen, want misschien werkt zij niet zo doelbewust. Het smaakt naar meer, waarvan akte. In een komend nummer worden een aantal van haar gedichten gepubliceerd. (MdB)

Dichten over taal...in woord en beeld...

Emy van Gorkom