Zoektocht naar verstilling in tijden van ruis: de poëzie van Jan Kleefstra




Recent verscheen van Jan Kleefstra - essayist/dichter/performer - de bundel Windtoon, waar in de pers al lovende woorden over vielen te lezen. Het is niet een ideologisch vaandel waar Kleefstra zich achter schaart als hij in zijn gedichten - maar ook in zijn essays - aandacht vraagt voor de natuur en de veelzijdigheid van een nog ongeschonden landschap, ja, zelfs de hang naar een leeg, ongerept landschap. Zijn gedichten zijn filosofisch beschouwelijk, waarbij het aan de lezer wordt overgelaten wat ermee te doen. Soms lijken zijn gedichten  de tijd te willen bezweren of stilzetten om als mens in een 'nu' te komen, in een directe ervaring:

Ik wil mezelf

als bedwelmde dauw
hechten aan de groei van buien

mij een kleine wolk als bloeiwijze wanen

ik mis de zwaluwen
het gemak waarmee ze 
weigeren in mijn hand te slapen

een groots plan tot onweer weven

niet enkel twee druppels water stelen
maar de deining voorblijven

mij het ruisen herinneren

De 'ik' in dit gedicht zou licht willen zijn om op te kunnen gaan in de natuur, net als zwaluwen, "die met een zeker gemak weigeren zich in een hand te nestelen"... die dus volledig vrij zijn...Drie gedichten van Jan Kleefstra in het najaarsnummer en alledrie bijzonder. (MdB)

Jan Kleefstra