Klein monumentje voor sterke vrouwen: Maria Janssen over de Japanse bezetting

Van Maria Janssen verscheen dit jaar De eeuw van mijn moeder en het maakt misschien dat zij opgetekende verhalen uit de tijd van haar moeder ook in Bühne wil doorgeven. Het is een mooi monumentje wat zij inleverde voor een komend nummer. Inhakend op het thema van 2018 van de herdenking van de bevrijding in voormalig Ned. Indië - ieder jaar op 15 augustus - memoreert zij hoe fundamenteel de vrouwen- en moederrol was tijdens de Japanse bezetting.

Gij en wij saam...

Wie is zo sterk, dat hij de chaos temt?

Wie kan het leed zien zonder schreiende ogen?

Niet wij:

maar juist daarom voelen wij ons voorbestemd

Tot rusteloos pogen.

Gij en wij saam, wij moeten doen,

Niet overwijs, niet over-koen,

Naar ons vermogen.

Wie waarlijk leeft, heeft in zijn hart

een onvernietigbare veer,

Een stille kracht, die iedere weerstand tart.

(bron: gedichten.nl)

Uit deze eerste strofen van een gedicht van Albert Verwey, (1865-1937), is het herdenkingsthema gekozen: 'Een stille kracht, die iedere weerstand tart'. Twee vriendinnen 70 jaar na hun geboorte in januari 1938 in voormalig Ned. Indië. Hoewel ze als baby en peuter elkaars leven raakten...allebei zaten ze met hun moeder in hetzelfde jappenkamp na '41, toen de Japanse bezetting begon, maar pas in Nederland, vele jaren later, ontstond hun innige band.

Het zijn de verhalen van Yvonne en Marianne, geboren in Bandung, West Java, samen zonder dat ze elkaar leerden kennen met hun moeder geïnterneerd in hetzelfde Japanse kamp, die Maria Janssen heeft opgetekend en er een mooie herinnering van heeft gemaakt. Met veel kracht en vindingrijkheid beschermden de moeders de peuters in een periode van vele ontberingen en het is goed dat de verhalen steeds weer worden opgetekend. (MdB)

Maria Janssen