Verrassende inzendingen: dr. Bère Miesen

Een literair cultureel tijdschrift moet open staan voor inzendingen uit onverwachtse hoek. Dat levert leuke verrassingen op. Zo werd er een gedicht ingezonden door dr. Bère Miesen (Maastricht, 1946), die, zo leerde ons het begeleidende woord, klinisch psycholoog is met als specialisme psychogerontologie. Vanaf begin jaren '70 verrichtte hij zelfs baanbrekend werk op dit terrein door onder meer de instelling van een 'Alzheimer café.' Velen krijgen in hun leven te maken met de verzorging voor naasten met Alzheimer, ofwel dementie. Vooral de laatste jaren is hier steeds meer aandacht voor gekomen. Bère Miesen brengt met publicaties hierover enige verlichting, maar ook schrijft hij gedichten. 

Anne

op weg naar Anne

verdwijnt al snel de Randstad

mijn wens jou aan te raken

neemt het sturen langzaam van mij over

de eerste foto van je gezicht

een landschap zonder rimpels

nog ken ik je niet

eerst moet ik Drachten langs

Ureterp en Frieschepalen

reizen met de zon onder de wolken door

dan pas klop ik aan - 

als ik zachtjes blaas

gaan je haren even wuiven

je kin houdt dit gebaar in evenwicht

ik volg je vingers eindeloos

je huid ruikt naar een kleine regen

nu wij elkanders ogen raken

nestel jij geruisloos in mijn blik

achter mij wordt de deur gesloten

ik reis terug de luchten achterna

langs Leek en Tolbert

dan Drachten weer

nog ken ik je niet

je ligt nu wel in mij besloten

De Randstad komt in zicht

maar files stapelen de uren

geduldig staar ik naar de buren

of zij herkennen mijn gezicht

waarin mijn Anne ligt te turen

niet wetende van dit gedicht

Een gedicht dat het verlangen naar aanraking probeert te vangen, op de heenweg is er ongeduld, op de terugweg weemoed, want "nog ken ik je niet". In het voorjaarsnummer - het seizoen van verlangen bij uitstek! (MdB)

Bère Miesen