Maria Janssen over het oog van de orkaan

In september woedde orkaan Irma met een onvoorstelbare kracht over Sint Maarten. De gevolgen zijn nog steeds voelbaar en merkbaar: de ravage was en is met geen pen te beschrijven. Het bracht Maria Janssen terug in de tijd. In 1995 woonde ze op Sint Maarten, het jaar waarin orkaan Luis over het eiland raasde:

'Als een snel draaiende cirkelzaag kwam het natuurgeweld via the Weather Channel op St. Maarten afgestevend. Een donkere punt in het midden gaf het oog van de orkaan aan. Hurricane hunters, kleine vliegtuigen, vlogen dwars door dat oog heen en konden met hun meetapparatuur bepalen, hoe snel en hoe dicht de orkaan het eiland zou naderen.'

Als de orkaan het eiland heeft bereikt, zoeken Maria en haar vier vrienden een veilig heenkomen:

'De stroom was uitgevallen, de radio zweeg, de telefoon gaf geen pieptoon meer. We zaten op een eilandje temidden van lawaai en geweld. (...) We zochten onze toevlucht in de slaapkamer, zaten met z'n vijven stil op het grote tweepersoonsbed, maar ook daar werden de ramen bij iedere rukwind gevaarlijk naar binnen gedrukt. De deuren en ramen rammelden in hun ijzeren sponningen.'

Het lukte Maria later van het eiland weg te komen... niet zonder weemoed. In 2010 publiceerde ze een boek met als basis het beschrijven van de hongerwinter in de oorlogsjaren, zoals deze in Den Haag werd doorgemaakt: De hongerwinter van Cornelia Johanna. Maria Janssen geeft hierin blijk van bewogenheid als het gaat om persoonlijke drama's binnen een groter geheel. Het verhaal over orkaan Luis is voor het komende maart/aprilnummer 2018 van Bühne. (MdB)