Het vermogen tot verwonderen: drieluik verhalen van Hein Heijnen
Georg Grosz, (1893-1959), 'ecce homo, 1923)
In de verhalen van Hein Heijnen lijkt eigenlijk niet zoveel te gebeuren. Zorgvuldig opgebouwd zijn het schetsen die alledaagse situaties beschrijven met toch ook uitzonderlijke voorvallen en juist dat houdt de aandacht van de lezer vast. In het drieluik voor het voorjaarsnummer heeft het centrale personage in het eerste verhaal een pijnlijke voetbalknie. Zijn bejaarde moeder schuifelt rond omdat ze last heeft van haar rug. Samen gaan ze voor haar genezing naar Lourdes, al verwacht de verteller er niet al teveel van. Bestaan wonderen nog? Weer thuis wacht er een bijzondere ervaring op het Waterlooplein... Geestig is het tweede verhaal over 'gouden oren'. Otto is wijnhandelaar met een bijzondere hobby: hij verbindt de klank van een stem aan een wijnsoort. Is iemand "Chablis"? Of meer "Bordeaux"? Een man met een briefje komt de winkel in. Hij is doofstom, staat op het briefje. Hij komt een fles wijn uitzoeken voor zijn echtgenote. Maar is de man wel doofstom? Of zit er iets anders achter? De verhalen van Heijnen nodigen uit om beter om ons heen te kijken: de verhalen liggen als het ware voor het grijpen! (MdB)
Hein Heijnen tijdens een Bühne presentatie. Meer over Heijnen: website
http://www.heijnheijnen.nl
