Marlène Hommes: bespiegeling als métier

(foto: Luc Hommes)

Bij Marlène Hommes is een dieptepunt of crisis in iemands bestaan nooit zonder hoop of perspectief. In het verhaal Voorbij de horizon, dat ze inbracht voor het vierde Bühne-nummer, staat de vrouwelijke hoofdpersoon in opperste vertwijfeling aan de branding van de Atlantische kust. Zal ze onderduiken in het water, of kiest ze ervoor om verder te gaan?

'In de loop der jaren had ze beetje bij beetje alles verloren. Vriendschappen, die toch niet zo sterk bleken en gemakkelijk van buitenaf te beïnvloeden, waren niet bestand tegen valse aantijgingen. Groeperingen waarvan ze dacht zielsverwanten te ontmoeten, bleken mensen te zijn die hoofdzakelijk wilden heersen en dingen deden waarmee zij zich niet kon verenigen'.

Keer op keer voelt de hoofdpersoon zich verraden. Op het diepste punt kiest ze ervoor een nieuw leven op te bouwen. 'Voor het eerst kwam ze los van de mensen die haar verstoten hadden en met wie ze zich desondanks verbonden voelde. Nu was ze vrij om haar eigen weg te gaan.'


Hommes, die vermoedelijk meer observeert dan de omgeving van haar in de gaten heeft, is een schrijfster en dichteres die in de bespiegeling haar métier vond.