Surrealisme en vrouwen bij Hans Dütting

Of de vrouwen in de verhalen van Hans Dütting nu Queenie heten of Bijou: ze lijken buiten de (verhaal) tijd te staan. Ze dragen daarbij een verleden met zich mee dat zich langzaam maar zeker ontvouwt. Zeker is dat de hoofdpersoon in hun ban raakt, niet los van hen komt en zich mee laat slepen in hun wereld.

                                         
                                                 (Ernst Ludwig Kirchner 1880-1938)


De ontmoeting komt terloops tot stand, zonder enig vooropgezet plan. Kort daarop neemt Dütting ons mee in een surreële wereld waar nog nét geen dwergen in voorkomen. Liefde en niets anders is het tweede verhaal dat Dütting publiceerde in Bühne. Of het gaat om een fantasie van het romanpersonage of om werkelijke liefde voor een 'ware vrouw' in het verhaal, blijft in het midden. Het kan de hoofdpersoon overkomen zijn, of niet.

Zeker is dat schrijven voor Hans Dütting iets is als ademen: een dag niet geschreven lijkt een verloren dag. Indrukwekkend is zijn reeks documentaire biografieën over onder meer Jan Cremer, Cees Nooteboom, Jan Wolkers en Harry Mulisch. Het zijn boeken die met vaart en kennis van zaken zijn geschreven, bedoeld voor een breed publiek. Over Bijou of Queenie zullen we intussen nog het nodige horen.


                                                         (Ernst Ludwig Kirchner)