Poëzie in Bühne: over de impressie, het beeld en over de gedachte

Poster OBA Amsterdam - workshop poëzie schrijven

Poëzie is in Bühne altijd ruim vertegenwoordigd, als een literaire vorm die bij velen zeer geliefd is. Ieder nummer opent met een gedicht van Perry Pierik, de historicus/uitgever/auteur achter wie misschien weinigen ook nog een dichter zouden vermoeden. Een gedicht biedt echter ruimte aan gedachten, beelden, impressies die niet zo snel in woorden zijn te vangen en in die zin kan een gedicht een weerslag zijn van een gezocht stiltemoment, een moment gestolde tijd, waar in het dagelijks leven van Perry Pierik vermoedelijk niet al teveel ruimte voor is. Hij kiest voor de impressie als hij schrijft ter inleiding op het Roelof Bos nummer van Bühne:

De herfst had al toegeslagen
De armen over elkaar
rechtop in de wind
schudden wij de hand
Bij koffie en gebak
Schoof de wereld mee aan
Buiten rammelt een tram voorbij
Binnen gingen muziek en literatuur
hand in hand

Perry Pierik

Zoals de ouderen zongen...in de Bühne Special laat ook Puck Pierik weer met een gedicht van zich horen. Anders dan haar vader kiest zij niet zozeer voor het weergeven van een impressie, een in de tijd gevangen moment, maar veleer om een beeld. In vier strofen geeft zij een beeld van de zee, met een sfeer die daaruit spreekt. De laatste strofe is zonder meer een juweeltje:

De golven krullen
Het zilt verspreidt
En stralen verhullen
De onafwendbare tijd

Maryon Hendriks gaat in haar gedicht voor de Special uit van een gedachte, een observatie ook, als ze dicht:

Verwaande woorden
waaien wiskunde

terwijl

wijze cijfers
winnen plek
op het eeuwig zetel

Verwaandheid leidt met andere woorden tot onbegrijpelijk gehussel met begippen, terwijl wijsheid bestaat uit bezonkenheid. Het lijkt een gedachte die opkomt na een of andere ontmoeting, een overpeinzing ook, die dichtregels oproept. Veel is smaak, in gedichten. Een beoordeling is vaak lastig onder woorden te brengen. Deels doordat toon en toonzetting - dus een stem - in een gedicht een rol speelt. Het is als bij een foto: het beeld raakt, of gaat aan iemand voorbij. De lezer mag zélf kiezen. (MdB)